Η γειτονιά, μια αλάνα, η μπάλα κι εσύ να τρέχεις πίσω της. Τα ματωμένα γόνατα, τα κλάματα κι οι τσακωμοί. Τα γέλια κι οι πανηγυρισμοί. Μια ερυθρόλευκη φανέλα με το 11 ραμμένο στην πλάτη από τη Νενέ μου -11 φορούσε ακόμη ο Δεληκάρης. Μια κοπάνα για να δούμε τον Θρύλο στο Καραϊσκάκη- δεν θυμάμαι με ποιον παίζαμε. Κι άλλη μία για να δούμε την ομαδάρα του Γιατζόγλου, του Διάκουλα, του Μελίνι και των άλλων παιδιών να κερδίζει την Μακάμπι στο Παπαστράτειο… Αν ο Ρολάν Μπαρτ είχε δίκιο.
Αυτή – και τόσα...
https://portnet.gr/paixnidi-kentrou/12643-h-patrida-kai-h-partida.html